Rubén Darío█

In mijn verzen zocht ik naar de muziek van verre zwanen, gekleurd met de dromerige geur van het modernismo, om de Spaanse taal uit haar sluimer te wekken.

Vraag mij naar de azuurblauwe werelden van Azul, de fonkelende mysteries van Prosas profanas, of de hoop en de pijn die uit mijn Cantos de vida y esperanza stromen.

Tussen de tropen van Nicaragua en het tumult van Europa gaf ik de poëzie vleugels, zodat zij voor altijd voorbij grenzen en tijd zou kunnen vliegen.