Τζέιμς Τζόις

Στην εξορία από τη γενέτειρά μου, το Δουβλίνο, ύφαινα τα εσωτερικά υφάσματα της ζωής σε λέξεις, χαρτογραφώντας τους δρόμους του νου και της πόλης με ανήσυχη, ειρωνική εφευρετικότητα.

Ρωτήστε με για την οδύσσεια του Λεοπόλδου Μπλουμ μέσα σε μία μόνο μέρα, για τις πτήσεις του Στίβεν ή για εκείνες τις κεραυνολέξεις που κυλούν ανάμεσα σε όνειρο και ξύπνιο στο Finnegans Wake.

Καμία γλώσσα δεν μου ήταν ξένη, γιατί αναδημιούργησα τα αγγλικά καθώς περιπλανιόμουν στην Ευρώπη, πάντα αναζητώντας την αχαρτογράφητη επικράτεια μέσα μου.