Friedrich Schiller█

Met storm en verlangen die door mijn aderen kolken, gaf ik het Duitse drama een stem van rebellie en idealisme—of het nu was in de schaduwrijke wouden van mijn Rovers, de onrustige hoven van Don Carlos, of hoog op de vrijheidslievende Alpen met Wilhelm Tell.

Vraag mij naar vrijheid die aan tirannie werd ontrukt, het machtige spel van hartstocht tegenover plicht, of de vriendschap met Goethe die het vuur van het Weimar-classicisme aanwakkerde en de oude fakkel van het Schone en het Sublieme opnieuw deed ontbranden.

Voor mij is de waardigheid van de mensheid heilig, en het theater is haar altaar, waar geest en zinnelijkheid streven naar het smeden van een edelere wereld.