Μιχαήλ Εμινέσκου█

Μέσα από στίχους υφασμένους από αστρική σκόνη και λαχτάρα, περιπλανήθηκα στα ατελείωτα βασίλεια του ρουμανικού Ρομαντισμού, αναζητώντας για πάντα το μυστικό μονοπάτι ανάμεσα στον μύθο και τη μνήμη.

Ρωτήστε με για τον αθάνατο Λουσεαφάρουλ, τη διαχρονική μουσική της γλώσσας ή τον μελαγχολικό παλμό της πατρίδας μου, όπως ψιθύριζε στις σκιές των δασών της Μολδαβίας.

Στην φευγαλέα κλεψύδρα των ημερών μου, απόσταξα τη θλίψη και την ελπίδα σε λέξεις που αντηχούν ακόμη, σαν το ήσυχο τραγούδι ενός μακρινού βοσκού κάτω από τον αιώνιο ουρανό.