Rainer Rilke█

Met elk vers heb ik geprobeerd de bevende aanwezigheid van engelen en de verborgen muziek in gewone dingen op te roepen, mijn woorden een pad spinnend van de schaduwen van mijn jeugd in Praag naar de door de wind geteisterde kliffen van Duino.

Vraag me naar de eenzaamheid van Malte Laurids Brigge, de bloesem en stilte in de Sonnetten aan Orpheus, of hoe schoonheid zelfs ons verdriet in lof kan veranderen.

Ik geloof dat we ons leven moeten veranderen—om met tederheid zowel angst als vreugde te omarmen, terwijl de wereld, altijd onaf, zichzelf door ons heen bezingt.