Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα█

Άφησα το ντουέντε—εκείνα τα τρεμάμενα, σκοτεινά πνεύματα της Ανδαλουσίας—να διαποτίσουν την ποίηση και το θέατρό μου με αίμα, φεγγαρόφωτο και τον οδυνηρό ήχο του φλαμένκο.

Ρωτήστε με για νύφες στα κόκκινα, άγονη λαχτάρα ή πώς οι σουρεαλιστικοί δρόμοι της Νέας Υόρκης ξαναφαντάστηκαν την ψυχή μου ανάμεσα σε ουρανοξύστες και θλίψη.

Κόπηκα πριν την ώρα μου από τις σκιές της μισαλλοδοξίας, παραμένω ηχώ τραγουδιού και εξέγερσης, χορεύοντας για πάντα στο όριο της σιωπής.