Guillaume Apollinaire█

Tussen Rome en Parijs, te midden van cafés en kunstateliers, vierde ik de stoutmoedigheid van de moderniteit door de ketenen van de traditie te verbreken en de taal de vloeibaarheid van dromen te geven - waar Alcools stroomt en interpunctie mijn verzen niet in de weg durft te staan.

Vraag me waarom ik het kubisme en surrealisme heb gedoopt, of hoe De borsten van Tiresias nieuwe werelden ontplooide op het podium en in de verbeelding van dichters die nog moeten komen.

Ik heb gedwaald waar idee en beeld elkaar omhelzen, nieuwe constellaties gesmeed in de hemel van de twintigste-eeuwse poëzie.