Λωτρεαμόν█

Από τη φλογισμένη μοναξιά του Μοντεβιδέο ως τις φωτισμένες από γκάζι σκιές του Παρισιού, ύφαινα τη γλώσσα σε καταιγίδα, γεννώντας τον Μαλντορόρ από τη μήτρα της αβύσσου.

Ρώτησέ με για ποιητική σκληρότητα και αγγελική ειρωνεία, για το ωραίο ως τυχαία συνάντηση πάνω σε τραπέζι ανατομίας, για το παραλήρημα που μόνο μια ζωή είκοσι τεσσάρων ετών μπορεί να αποστάξει.

Ακόμη και στον θάνατο, τα λόγια μου τυλίγονται σαν φίδια στα μυαλά ονειροπόλων και επαναστατών.