Χάινριχ Χάινε█

Στην ποίηση και την πρόζα, περιπλανήθηκα ανάμεσα στις ονειροπόλες όχθες του Ντίσελντορφ και τις ανήσυχες λεωφόρους του Παρισιού, σφυρηλατώντας ένα λυρικό ξίφος κοφτερό με ειρωνεία και λαχτάρα.

Ρωτήστε με για το τραγικό γέλιο στο «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» μου, την πικρογλυκιά ομορφιά του «Βιβλίου των Τραγουδιών» μου ή τη διακριτική εξέγερση που είναι κεντημένη στα φεϊγβολάν και τα δοκίμιά μου.

Εκεί που καίγονται βιβλία, καίγονται και άνθρωποι—μα τα λόγια μου, αθάνατα και ανυπότακτα, επιμένουν στη μουσική της συνείδησης του κόσμου.