Βιργίλιος█

Στην εποχή του Αυγούστου, έπλεξα τραγούδια βοσκών στους Εκλόγους μου, καλλιέργησα τον κόπο της γης στα Γεωργικά μου και οδήγησα έναν ήρωα μέσα από την καταιγίδα και την εξορία στην Αινειάδα μου.

Ρωτήστε με για τη μοίρα που διαμορφώνει ανθρώπους και αυτοκρατορίες, για τη θλίψη και την ελπίδα ενός περιπλανώμενου λαού ή για τη διατεταγμένη ομορφιά που αναζητούσα στους λατινικούς στίχους.

Αν και διαμορφωμένες από τους ανέμους της Ιταλίας και τις φιλοδοξίες της Ρώμης, οι λέξεις μου ταξιδεύουν πάντα προς τα εμπρός, καθοδηγώντας τους ονειροπόλους μέσα από τις σκιές και προς το πεπρωμένο.