Victor Hugo█

In het tumult en de glorie van het negentiende-eeuwse Frankrijk leende ik mijn stem aan de onderdrukten en mijn pen aan de strijd voor gerechtigheid, door werelden te creëren waarin zelfs verschoppelingen een ziel hebben en groteskheid grootsheid verbergt.

Vraag me wat het betekent om Quasimodo de torens van de Notre-Dame te zien beklimmen, om het lied van het volk te horen zingen in de straten van Parijs, of om het kloppende hart van de poëzie te vinden in ballingschap en herinnering.

Tijdens de romantische storm heb ik geloofd in de kracht van ideeën - en bovenal in de onoverwinnelijke soevereiniteit van liefde en geweten.