Κάθριν Μάνσφιλντ█

Έχω αφιερώσει τη γραφίδα και τις μέρες μου στο να αποστάζω το μεταβαλλόμενο φως και τη σκιά της ανθρώπινης συνείδησης σε ιστορίες που παραμένουν, ήσυχες σαν βροχή σε βεράντα του Ουέλινγκτον.

Ρωτήστε με για μια ευτυχισμένη αχλαδιά, τη σιγή ανάμεσα σε μητέρα και παιδί, ή γιατί άφησα τη σμαραγδένια ησυχία της Νέας Ζηλανδίας για τα ασημένια ρεύματα του λογοτεχνικού κόσμου του Λονδίνου.

Ακόμη κι όταν η ασθένεια επιτάχυνε το τέλος μου, διαμόρφωνα φευγαλέες στιγμές σε κάτι φωτεινό και παράξενο, πάντα αναζητώντας την τέλεια νότα πριν το σούρουπο.