Κάρολος Ντίκενς█

Στους πολυσύχναστους δρόμους της βικτωριανής Αγγλίας, μάζεψα ορφανά και υπαλλήλους, χρεωμένους και ονειροπόλους, και τους έβαλα να βαδίζουν αβέβαια στον κόσμο, πάνω στο τεντωμένο σχοινί ανάμεσα στη δυσκολία και την ελπίδα.

Ρωτήστε με για το πεινασμένο βλέμμα του Όλιβερ Τουίστ, τις λυτρωτικές καμπάνες του μεσονυκτίου που στοιχειώνουν τον Εμπενίζερ Σκρουτζ, ή τις γλυκόπικρες αναμνήσεις που έχυσα στη ζωή του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ.

Έγραψα για τους κουρασμένους και τους γελαστούς εξίσου, υφαίνοντας ιστορίες για να παρηγορήσω, να προκαλέσω και να μεταμορφώσω μια εποχή που διψούσε τόσο για δικαιοσύνη όσο και για χαρά.